ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Διαζύγιο: Όλα όσα πρέπει να ξέρετε για τη διατροφή και το δικαίωμα στα αποκτήματα

Την απόφαση για το διαζύγιο ακολουθούν οι σκέψεις περί δικαιώματος στα αποκτήματα, δηλαδή σε οτιδήποτε αποκτήθηκε μετά το γάμο και οι σκέψεις για διατροφή, ιδιαίτερα εφόσον υπάρχουν παιδιά. Στο παρόν άρθρο θα αναφερθούμε γενικά και στα δύο θέματα, παρέχοντας την μεγάλη εικόνα, η οποία βέβαια εν συνεχεία εξειδικεύεται ανάλογα με την εκάστοτε περίπτωση.

Γενικά Περί Δικαιωμάτων στα Αποκτήματα:

Η αξίωση για συμμετοχή στα αποκτήματα του ενός συζύγου από τον άλλο, θεμελιώνεται στο  ΑΚ1400 και στην τεκμαρτή συμβολή από την παρ. 2 του ίδιου άρθρου, που συνίσταται στο 1/3 της επαυξανόμενης μετά το γάμο περιουσίας.

Την επαύξηση της περιουσίας πρέπει να επικαλεστεί και να αποδείξει ο ενάγων σύζυγος προσδιορίζοντας την τυχόν αρχική κατά την τέλεση του γάμου περιουσία του εναγόμενου και την τελική κατά τη λύση ή την ακύρωση του γάμου ή την άσκηση της αγωγής επί τριετούς διάστασης περιουσία του, καθώς και την σε χρήμα, αξία αμφοτέρων κατά τον χρόνο άσκησης της αγωγής, οπότε η συμβολή του τεκμαίρεται ότι ανέρχεται στο 1/3 της περιουσιακής επαύξησης, που προκύπτει με την αφαίρεση της αρχικής περιουσίας από την τελική. Στην περίπτωση αυτή ο ενάγων σύζυγος δεν βαρύνεται με την επίκληση και απόδειξη της συμβολής του  σε αυτήν, ούτε του ποσοστού της, ούτε της αιτιώδους συνάφειας μεταξύ αυτής και της περιουσιακής επαύξησης του εναγόμενου. Ο εναγόμενος ως υπόχρεος σύζυγος μπορεί να προβάλει, μεταξύ άλλων και στις δύο περιπτώσεις της ΑΚ 1400, ότι η συμβολή του ενάγοντα ήταν κάτω από το 1/3 ή ότι δεν υπάρχει καμία συμβολή. Για να γίνει, όμως, δεκτή η ανυπαρξία συμβολής που αποκλείει την αξίωση συμμετοχής στα αποκτήματα, θα πρέπει ο εναγόμενος σύζυγος να επικαλεστεί και αποδείξει ότι ο δικαιούχος της αξίωσης συμμετοχής σύζυγος είτε δεν μπορούσε εκ των πραγμάτων, είτε δεν ήθελε να συμβάλει και ότι η επαύξηση της περιουσίας οφείλεται μόνο σ’ αυτόν.

Δηλαδή, προκειμένου να διεκδικήσει κάποιος το δικαίωμα του στα αποκτήματα, θα πρέπει να αποδείξει ότι 1) η περιουσία έχει αυξηθεί, 2) η αύξηση οφείλεται και σε αυτόν και 3) να έχει λυθεί ο γάμος. Η απόδειξη χρειάζεται είτε από την στιγμή που κάποιος επιθυμεί να διεκδικήσει παραπάνω από το τεκμαρτό του 1/3 συμμετοχής (δηλαδή για παράδειγμα στα 90 χιλ. ευρώ δικαιούται τα 30 χιλ.), ή από τη άλλη πλευρά αν κάποιος επιθυμεί να μειώσει το 1/3 (ότι δηλαδή δεν συμμετείχε καθόλου στη επαύξηση της περιουσίας). Χωρίς απόδειξη υπάρχει τεκμήριο για δικαίωμα στο 1/3 της επαύξησης. Τι σημαίνει αυτό;

Σημαίνει ότι καταγράφουμε την περιουσία αμφοτέρων των συζύγων πριν το γάμο με ημερομηνία την τέλεση του γάμου, και την περιουσία κατά την ημερομηνία επίσημης λύσης, ή ακύρωσης του γάμου ή τριετίας από την διάσταση. Η περιουσία αυτή αποτιμάται σε χρήμα. Τις περισσότερες φορές κατά τη διάρκεια του γάμου αυξάνει η περιουσία και των δύο συζύγων. Σε αυτή την περίπτωση ο κάθε σύζυγος έχει τη δική του αξίωση κατά του άλλου. Για παράδειγμα, αν η επαύξηση της περιουσίας του Α είναι 210000 ευρώ και της Γ 150000 ευρώ, η Γ θα έχει αξίωση κατά του Α 70000 (210000/3)  και ο Α κατά της Γ 50000 (150000/3) ήτοι δηλαδή η Γ θα έχει αξίωση ευρώ 20.000 (70000-50000).

Επομένως, η αξίωση στα αποκτήματα είναι μαχητή και από τις δύο πλευρές : ο νόμος καθιερώνει το 1/3 στα αποκτήματα μετά το γάμο και εφόσον αποδειχτεί ότι αυτά υπάρχουν, δηλαδή ότι η περιουσία έχει επαυξηθεί και από εκεί και πέρα οι διάδικοι και ανάλογα με τις αποδείξεις που έχουν μπορούν να διεκδικήσουν περισσότερο ή λιγότερο.

Γενικά Περί διατροφής

Από τις διατάξεις των άρθρων 1485, 1486, 1489 και 1493 του ΑΚ προκύπτει, ότι οι γονείς, είτε υπάρχει μεταξύ τους γάμος και συμβιώνουν, είτε έχει διακοπεί η συμβίωσή τους, είτε έχει εκδοθεί διαζύγιο, έχουν κοινή υποχρέωση να διατρέφουν το/τα ανήλικο/α τέκνο/α τους, ακόμα και αν τούτο/α έχουν/ει περιουσία, εφόσον όμως τα εισοδήματα από αυτήν, ή το προϊόν της εργασίας του/ τους, ή άλλα τυχόν εισοδήματά του/τους δεν αρκούν για τη διατροφή του/τους. Το μέτρο της διατροφής προσδιορίζεται με βάση τις ανάγκες του/των τέκνου/ων, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες της ζωής του/τους και περιλαμβάνει όλα όσα είναι αναγκαία για τη συντήρηση του/τους έξοδα και επιπλέον τα έξοδα για την ανατροφή, καθώς και την επαγγελματική και την εν γένει εκπαίδευσή του/τους. Ως συνθήκες ζωής νοούνται οι συγκεκριμένοι όροι διαβίωσης, που ποικίλουν ανάλογα με την ηλικία, τον τόπο κατοικίας, την ανάγκη εκπαίδευσης και την κατάσταση της υγείας του δικαιούχου, σε συνδυασμό με την περιουσιακή κατάσταση του υπόχρεου. Εξάλλου, η κατά τα άνω υποχρέωση των γονέων προς διατροφή του/των τέκνου/ων τους, βαρύνει αυτούς, κατά το άρθρο 1489 εδ. 2 ΑΚ, ανάλογα με τις δυνάμεις τους. Εκείνος από τους γονείς που έχει την επιμέλεια του/των ανηλίκου/ων μπορεί να συνυπολογίσει οτιδήποτε συνδέεται με την πραγματική διάθεση χρημάτων για τις ανάγκες του/των τέκνου/ων, καθώς και την προσφορά προσωπικών υπηρεσιών για την περιποίηση και φροντίδα του/τους, οι οποίες είναι αποτιμητές σε χρήμα και άλλες παροχές σε είδος, που συνδέονται με τη συνοίκηση, η αποτίμηση των οποίων μπορεί να συνυπολογισθεί στην υποχρέωσή του για τη διατροφή του/των τέκνου. Στο ποσό αυτό συμπεριλαμβάνεται και η, ως εκ της εκεί διαβιώσεώς τους, προκύπτουσα επιβάρυνση των λειτουργικών εξόδων της κατοικίας όπου διαμένουν, ενώ συνυπολογίζονται και οι αποτιμώμενες σε χρήμα, συναφείς με την περιποίηση και φροντίδα του προσώπου τους, υπηρεσίες, των οποίων έχουν ανάγκη για την ανατροφή τους .

Για παράδειγμα, και σε μια κατάσταση όπου δεν υπάρχουν προβλήματα υγείας κλπ, αν ο ένας γονέας, ο πατέρας, αποκερδαίνει από την  εργασία του ευρώ 3500/ μήνα και ο άλλος γονέας, η μητέρα η οποία έχει και την επιμέλεια, ευρώ 650/μήνα και τα έξοδα των παιδιών είναι ευρώ 750, συμπεριλαμβανομένου και των εξόδων οίκησης κλπ, τότε ο πατέρας θα συνεισφέρει ως διατροφή περίπου ευρώ 500 και τα υπόλοιπα 250 θα τα καλύπτει η μητέρα κυρίως με την προσφορά των προσωπικών της υπηρεσιών στην ανατροφή τους και των λοιπών,  συνδεόμενων με τη συνοίκησή τους, παροχών, αλλά και με την ανάλωση μέρους του προαναφερόμενου εισοδήματός της, ως έχουσα, κατά νόμο, συντρέχουσα και ανάλογη των οικονομικών και εν γένει δυνατοτήτων της υποχρέωση διατροφής τους. Βέβαια, εδώ το ποσό που λαμβάνει ο πατέρας είναι συγκριτικά μεγαλύτερο από της μητέρας οπότε μπορεί να να καταβάλει ολόκληρο το ποσό σε περίπτωση που κριθεί ότι η κατάσταση της μητέρας δεν είναι ιδιαίτερα καλή, διότι συνυπολογισμένων και των εξόδων που πιθανόν έχει, δεν θα κινδυνεύει η ίδια η επιβίωση του. Επίσης, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη και η παραχώρηση τυχόν κατοικίας και η πληρωμή του τυχόν δανείου από πλευράς του πατέρα, που τυχόν μπορεί να μειώσει και την συμμετοχή του στην διατροφή.

Γενικότερα, στην διατροφή πρέπει να συμμετέχουν και οι δύο γονείς ανάλογα με τις δυνάμεις τους και αυτή αλλάζει ανάλογα με τις συνθήκες και την ηλικία και δραστηριότητες των παιδιών.

Σε κάθε περίπτωση οι σύζυγοι που έχουν αποφασίσει να χωρίσουν θα πρέπει πρώτα να έχουν μεριμνήσει για την ομαλή μετάβαση των παιδιών στις νέες συνθήκες, την εξασφάλιση της συναισθηματικής του ισορροπίας και ασφάλειας, και μετά να φροντίσουν τα διαδικαστικά θέματα όπως αυτά των δικαιωμάτων στα αποκτήματα και της διατροφής. Τα τελευταία, αποτελούν προβλήματα με αριθμούς, όπου τα βάζεις κάτω με την λογική και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τα επιλύεις. Η σχέση όμως των χωρισμένων γονέων με τα παιδιά τους καθώς και οι μεταξύ τους σχέσεις στο μέλλον είναι θέματα σοβαρά, ιεραρχικά πρώτα, η επίλυση των οποίων διευκολύνει κατά πολύ την επίλυση και των ύστερων θεμάτων της λογικής και των αριθμών.

Πηγή : http://skplaw.gr/el/blog-category/diazugio-diatrofh-dikaiwma-sta-apokthmata/

Close